Traumatyczne doświadczenia setek tysięcy obywateli pokrzywdzonych przez sądy, prokuratury, policję i straże miejskie, dowodzą, że III Rzeczpospolita Polska jest totalitarnym państwem, w którym wymiar sprawiedliwości w większości sprawują bezwzględni notoryczni przestępcy. Pozostający poza wszelką kontrolą społeczną. Natomiast zdegenerowane moralnie środowisko adwokackie i radcowskie wspiera tą patologię, działając z premedytacją na szkodę ofiar lokalnych układów zamkniętych. Ogromna ilość sygnałów napływających do Redakcji Barwy Bezprawia w sprawach dotyczących przekrętów adwokackich na osobach korzystających z ich usług prawniczych jest świadectwem rozległej hańby tego środowiska. Większość „prawników”, zwłaszcza z komunistycznym rodowodem, to wyrafinowani szubrawcy z pod ciemnej gwiazdy. Notoryczni kłamcy, krętacze, oszuści i pospolici złodzieje bez twarzy, ambicji i honoru. Wspierający się w szwindlach sądowych niczym dawni muszkieterowie stosujący zasadę „jeden za wszystkich, wszyscy za jednego”. Tylko nieliczni potrafili wyłamać się z przestępczych układów swojego zdeprawowanego środowiska i z godnością wykonują swój zaszczytny zawód.
Zobaczmy jak postępował ze swoimi klientami adwokat Marek Klocek – wychowanek adwokata z Ługów Wałeckich, Bogusława Radzickiego.
Powyższy film jest bardzo wymowny w swojej treści ale Wicedziekan Okręgowej Rady Adwokackiej w Poznaniu nie dopatrzył się niczego nagannego w zachowaniu adwokata Marka Klocka. Natomiast bardzo krytycznie ocenił wysterowanych przez niego klientów. Broniąc oszusta uznał za naganne potajemne nagrywanie nieetycznych zachowań swojego togowego pobratymca. Obłuda Wicedziekana ORA w Poznaniu wyrażona w poniższym piśmie obnaża jego moralność a także określa jakiej klasy jest prawnikiem.
A co ciekawe, sędzia Emilia Błażewicz, pomimo solidnego udokumentowania faktów, również niczego nagannego nie dopatrzyła się w skandalicznym zachowaniu adwokata Marka Klocka. Wynika to z treści wydanego przez nią postanowienia o zmianie obrońcy obwinionym. W sumie to nie ma co się temu dziwić. Jego bezczynność była z góry przez nią ukartowana żeby mogła zrealizować przestępczy plan. Poddać ofiary sądowego bezprawia badaniom psychiatrycznym i za sprawą dyspozycyjnego biegłego lekarza sądowego psychiatry z Wałcza, Jarosława Molędy, przerobić fałszywie obwinionych na niepoczytalnych. Stworzyć dogodne warunki do umorzenia problematycznego dla oskarżycieli postępowania o wykroczenie, które w gruncie rzeczy nie miało miejsca.
Wałcz – Degrengolada SSR Emilii Błażewicz. Wyprodukowała postanowienie oparte na wierutnych kłamstwach i wymysłach usprawiedliwiających perfidię adwokata oszusta Marka Klocka.
Zażalenie adwokata Artura Kotyni na nielegalne, bezzasadne oraz nieprawidłowe zatrzymanie Rafała i Mariusza Krzyształowskich przez szczecineckich policjantów, zlecone przez sędzię przestępcę Emilię Błażewicz z Sądu Rejonowego w Wałczu.
Bezspornym jest, że gdyby adwokat” Marek Klocek postąpił zgodnie z wolą swoich klientów, dokonał wglądu do akt sprawy o sygn. akt II W 448/14 i niezwłocznie zaskarżył bezprawne postanowienie sędziego Emilii Błażewicz o poddaniu Obwinionych niedopuszczalnym prawnie badaniom psychiatrycznym, to nie doszłoby do ich sponiewierania przez bandę zwyrodnialców z KPP w Szczecinku. Podwładnych niezrównoważonego psychicznie herszta szczecineckiej policji, Józefa Hatałę.
Poniżej dokumentacja filmowa procedury karnej po polsku z współudziałem doborowych „adwokatów” z urzędu, przydzielanych przez sąd Rafałowi Krzyształowskiemu – rzekomo do pomocy w jego sprawach.
Natomiast wynaturzenia kilkunastu pozostałych adwokatów i radców prawnych z urzędu, przydzielanych przez sąd do pomocy w sprawach Rafałowi i Mariuszowi, pokażemy w następnych filmach i publikacjach.
Poniższy film dokumentuje standardowe zachowania herszta KPP w Szczecinku Józefa Hatały w stosunku do Pokrzywdzonych, którym ze swoimi podwładnymi spreparował postępowanie o wykroczenie.
CDN.
1. Publikacja z dnia 19.08.2008r ; „Szczecin Szczecinek cała Polska – zniszczyć firmę, człowieka czy rodzinę to takie proste dla skorumpowanych organów władzy. Skazany bez winy Rafał Krzyształowski”
2. Publikacja z dnia 13.12.2008r ; „Prześladowany przez władze Rafał Krzyształowski – wniosek o wyłączenie sędziów Sądu Rejonowego w Szczecinku i Koszalinie zakończony skierowaniem do psychiatryka… – z listów i z życia wzięte…”.
3. Publikacja z dnia 31,01.2009r ; „Rafał Krzyształowski „gra w pomidora” przez sędziów i prokuratorów ze Szczecinka i okolic”.
4. Publikacja z dnia 13.03.2009r ; „Prezes Sądu Rejonowego w Szczecinku Leszek Miazek nie jest w stanie logicznie zrozumieć nie tylko tekstu?”.
5. Publikacja z dnia 25.04.2009r ; „List otwarty Rafała Krzyształowskiego do wszystkich władz R.P. oraz całego społeczeństwa w sprawie naruszenia przez lokalną władzę jego konstytucyjnych praw i całkowitego pozbawienia ochrony prawnej”.
6. Publikacja z dnia 2.05.2009r ; „Typowy sądowy dzień w typowym polskim skorumpowanym sądzie przy udziale niekompetentnych urzędników sądowych… dzień z życia poszkodowanego Rafała”…
7. Publikacja z dnia 28.06.2009r ; „Rafał Krzyształowski na pewno nie podda się w walce o swoje prawa”.
8. Publikacja z dnia 7.09.2010r ; „Drugi list otwarty do Prokuratora Generalnego Andrzeja Czumy – Rafała Krzyształowskiego – ofiary wieloletniego sądowego, prokuratorskiego i policyjnego bandytyzmu”.
9. Publikacja z dnia 20.02.2010r ; „Znowu wybija szambo w Sądzie Okręgowym w Koszalinie i Sądzie Rejonowym w Wałczu”.
10. Publikacja z dnia 8.08.2010r ; „ SZCZECINEK – W TYGLU SĄDOWEGO BEZPRAWIA – SPRAWA RAFAŁA KRZYSZTAŁOWSKIEGO”.
11. Publikacja z dnia 10.10.2010r ; „PRAWO CZY SĄDOWE BESTIALSTWO?……. GRYPSUJĄCY PARAGRAFAMI SKAZALI RAFAŁA KRZYSZTAŁOWSKIEGO NA ZŁY DOTYK BIEGŁEGO LEKARZA SĄDOWEGO PSYCHIATRY WŁADYSŁAWA STERNY Z PSYCHUSZKI W GORZOWIE WLKP”.
12. Publikacja z dnia 13.10.2010r ; „W koszalińskim „togostanie” ciągle obowiązuje stalinowski porządek prawny – prawo na telefon” .
13. Publikacja z dnia 6. 11. 2010r ; „TOGOWA DINTOJRA – ZA NAPISANIE PRAWDY O BARBARZYŃSKIM ROZSTRZYGNIĘCIU PROCESOWYM SĘDZIEGO JOANNY CHMARY Z SĄDU REJONOWEGO W SZCZECINKU, CELEBROWANA PO ZBÓJECKU PRZEZ PROKURATORA BEATĘ SZEFLER Z PROKURATURY REJONOWEJ W KOSZALINIE.”.
14. Publikacja z dnia 9.12.2010r ; „Szczecinek – Perfidne przekręty sędziego Joanny Chmary i prokuratora Janusza Bugaja”.
15. Publikacja z dnia 13.12.201or ; „Boże, chroń nas przed pseudo usługami szczecineckich adwokatów z urzędu, Grzegorza Misiakowskiego, Mirosława Wacławskiego, Tomasza Musiała i innych nieetycznych „prawników” z koszalińskiego układu”.
16. Publikacja z dnia 16.12.2010r ; „SZWINDLARSKI UKŁAD WICEPREZESA SĄDU REJONOWEGO W WAŁCZU, SĘDZIEGO KRZYSZTOFA KOCZENASZA Z PROKURATOREM POWIATOWYM W SŁAWNIE JAROSŁAWEM PŁACHTĄ, ADWOKATEM CEZARYM SKRZYPCZAKIEM Z WAŁCZA I PSYCHIATRAMI Z PSYCHUSZKI W GORZOWIE WLKP.”
17. Publikacja z dnia 11.01.2011r ; „ POLICYJNY TERROR I NIEKOMPETENTNY KOMENDANT POLICJI W SZCZECINKU JÓZEF HATAŁA”.
18. Publikacja z dnia 13.01.2011r ; „WAŁCZ – ŁAJDACTWA PROCESOWE SĘDZIEGO KRZYSZTOFA KOCZENASZA I JEGO WSPÓLNIKA ADWOKATA CEZAREGO SKRZYPCZAKA – PSYCHUSZKA DLA UROJONEGO OSKARŻONEGO ZAMIAST UCZCIWEGO PROCESU KARNEGO”..
19. Publikacja z dnia 15.03.2011r ; „WAŁCZ – LIST OTWARTY OSKARŻONEGO RAFAŁA KRZYSZTAŁOWSKIEGO DO ADWOKATA Z URZĘDU BOGUSŁAWA RADZICKIEGO”.
20. Publikacja z dnia 4.05.2011r ; „ODPOWIEDŹ OSKARŻONEGO RAFAŁA KRZYSZTAŁOWSKIEGO NA BEZPODSTAWNY AKT OSKARŻENIA AUTORSTWA ADWOKATA CEZAREGO SKRZYPCZAKA Z WAŁCZA”.
21. Publikacja z dnia 20.10.2011r ; „Wniosek Rafała Krzyształowskiego do Rzecznika Praw Obywatelskich o zbadanie zarzutów wobec sędziów i prokuratorów”.
22. Publikacja z dnia 24.10.2011r ; „ List otwarty Rafała Krzyształowskiego do siódmego obrońcy z urzędu – adwokata Mateusza Nowaczyka”.
23. Publikacja z dnia 30.11.2011r ; „KOSZALIN-NA SĄDOWYM FOLWARKU SSO MARIANA WAWRZYNKOWSKIEGO, SSR MARCINA WAWRZYNKOWSKIEGO, SSR AGATY MARSZAŁEK I RESZTY TOGOWYCH SZWINDLERÓW, SZALEJE CHORA PSYCHICZNIE TEMIDA W KOMINIARCE”.
24. Publikacja z dnia 01.12.2011r ; „ Wałcz – Wniosek do Prezesa Sądu Rejonowego Małgorzaty Dering-Suskiej o nadzór nad postępowaniem o sygnaturze akt IIK 174/08, ustalenia i udzielenie wiążącej odpowiedzi”.
25. Publikacja z dnia 2.01.2012r ; „Przyzwolenie Rzecznika Praw Obywatelskich i Prezesa Sądu Rejonowego w Wałczu Małgorzaty Dering – Suskiej na gwałcenie prawa i konstytucji przez togowo – policyjno – psychiatryczną mafię – koszalińską Cosa Nostrę” .
26. Publikacja z dnia 18.04.2012r ; „Sąd Najwyższy w roli Poncjusza Piłata”
27. Publikacja z dnia 20.06.2012r ; „ Skazany ustawami na pastwę togowych przestępców z okręgu Koszalina”.
28. Publikacja z dnia 04.02.2013r ; „Wałcz – niezawisły sędzia Marcin Myszka wygnany na banicji a SR Piotr Boguszewski los cuchnącej sprawy karnej przekazuje do decyzji SN”.
29. Publikacja z dnia 14.02.2013r ; „Szczecinek – dewiacje prawnicze sędziego Katarzyny Brambor-Kwiatkowskiej i adwokata Tadeusza Tyki” .
30. Publikacja z dnia 19.08.2013r ; „Czy Sędzia Piotr Boguszewski ze skorumpowanego Sądu Rejonowego w Wałczu będzie miał odwagę spojrzeć prawdzie w oczy i odwzorować niezwykłą postawę Sędziego Marcina Myszki?. Uniewinnić ofiarę wieloletniego togowo-policyjno-psychiatrycznego bandytyzmu”.
31. Publikacja z dnia 21.08.2013r ; „Skorumpowany adwokat Cezary Skrzypczak z Wałcza pozwany do sądu za bezpodstawne oskarżenie i naruszenie dóbr osobistych swojego klienta”.
32. Publikacja z dnia 14.11.2113r ; „Prześladowanie przez funkcjonariuszy Redaktora Naczelnego „Barwy Bezprawia”. Rafała Krzyształowskiego”.
33. Publikacja z dnia 11.12. 2013r ; „Zawiadomienie Prokuratora Generalnego Andrzeja Seremeta o możliwości popełnienia przez sędziego z Sądu Rejonowego w Koszalinie. Tomasza Szantyra”.
34. Publikacja z dnia 17.12.2013r ; „ Zawiadomienie Rafała i Mariusza Krzyształowskich o możliwości popełnienia kolejnych przestępstw przez herszta skorumpowanej KPP w Szczecinku Józefa Hatała i jego podwładnych”.
35. Publikacja z dnia 28.12.2013r ; „Twarde dowody matactw procesowych, obecność obserwatorów i włączona kamera powodem ucieczki z sali rozpraw składu orzekającego – togowych szubrawców”.
36. Publikacja z dnia 08.03.2014r ; „Koszaliński „UKŁAD ZAMKNIĘTY” przeprowadza szarżę na senatorski stołek – kandydatem na senatora herszt Prokuratury Okręgowej w Koszalinie Jerzy Ożóg”.
37. Publikacja z dnia 23.03.2014r ; „Wałcz 28.03.2014r – Lincz sądowy na niepokornym Redaktorze Naczelnym NCI Barwy Bezprawia w wykonaniu SSR Piotra Boguszewskiego, prokuratora Michała Radzika z współudziałem „obrony”.
38. Publikacja z dnia 05.11.2014r ; „Zawiadomienie Ministra Sprawiedliwości o kolejnym fałszywym oskarżeniu Rafała i Mariusza Krzyształowskich przez szajkę policyjną podinspektora Jacka Procia, bezpodstawnym skazaniu zaocznym wyrokiem nakazowym przez SSR Katarzynę Sikorską, zastosowaniu represji psychiatrycznej przez SSR Emilię Błażewicz, oraz karygodnych zachowaniach adwokata z urzędu Marka Klocka”.
39. Publikacja z dnia 09.12.2014r ; „Idiotyczna odpowiedź adwokata oszusta Marka Klocka na udokumentowane zarzuty zmowy przestępczej, budzi poważne wątpliwości dotyczące jego poczytalności”.
40. Publikacja z dnia 19.12.2014r ; „Chwila prawdy dla Sądu Najwyższego… Kasacja przestępczego wyroku karnego uprawomocnionego przez sędziów szwindlerów z Sądu Okręgowego w Koszalinie podlegających wyłączeniu. Sławomira Przykuckiego, Marka Mazura i Renatę Rzepecką – Gawrysiak”.
41. Publikacja z dnia 19.12.2014r ;„Dwa i pół miesiąca kryminału dla Redaktora NCI Barwy Bezprawia zapowiedział kurator sądowy Łukasz Storch, za odmowę zrealizowania przestępczego wyroku o sygn. akt II K 174/08, wyprodukowanego w skorumpowanym Sądzie Rejonowym w Wałczu”.
43. Publikacja z dnia 28.01.2015r :„Zażalenie adwokata Artura Kotyni na nielegalne, bezzasadne oraz nieprawidłowe zatrzymanie Rafała i Mariusza Krzyształowskich przez szczecineckich policjantów, zlecone przez sędzię przestępcę Emilię Błażewicz z Sądu Rejonowego w Wałczu”.
44. Publikacja z dnia 16.03.2015r :„Kompromitacja Prokuratury Generalnej…. przekazała petycję dotyczącą rozlicznych przestępstw koszalińskiej mafii sądowej do rozpoznania skorumpowanej Prokuraturze Okręgowej w Koszalinie – poplecznika.”.
Horror. Rynsztokowy język adwokata Jaceka Gasperowicza. https://www.youtube.com/watch?v=pIsmLBafSOs
Ten komentarz powinien ukazać się przed moim wcześniejszym komentarzem, ale coś poszło nie tak. Może był zbyt długi, bo zawierał pełną treść odwołania od umorzenia.
Zarzuty dla adwokata Krzysztofa Gularowskiego z Kołobrzegu: naruszenie Ustawy z dnia 26 maja 1982 r. Prawo o adwokaturze: art. 5 – ślubowania adwokackiego, art. 25 ust. 3, art. 80 w związku z § 1. 2, §1. 3, § 2, § 4, § 6, § 7, § 8, § 11, § 14, § 23, § 23b. 5, § 35, § 43, § 49, § 50.1 i § 51 Zbioru Zasad Etyki Adwokackiej i Godności Zawodu uchwalonego przez NRA dnia 10 października 1998 r., naruszenie art. 354 § 1 i 355 § 2 k.c. – wzorca należytej staranności zawodowej, naruszenie art. 89 § 1 i art. 91 k.p.c., naruszenie art. 233 § 1 i 296 k.k., wyrządzenie znacznej szkody majątkowej oraz ukrywanie dochodu.
Zarzuty dla Zastępcy RD ORA w …. : naruszenie Regulaminu RD: § 3, § 9, § 11.1, § 20, § 12.1, naruszenie Kodeksu etyki adwokackiej – § 5, naruszenie Prawa o adwokaturze – art. 95l. 1, naruszenie art. 170 § 3. k.p.k., manipulacja protokołem z zeznań pokrzywdzonych (konfrontacja oficjalnego nagrania audio z zapisem papierowym).
O przekazanie skargi wobec adwokata stoczyliśmy roczną batalię z NRA, gdyż wg ORA w Koszalinie, adwokat nie dopuścił się żadnych zaniedbań – decyzja oparta na wyjaśnieniach Gularowskiego.
Postępowanie wyjaśniające po dwóch latach zostało umorzone, a wniesione odwołanie zakończono wydaniem przez SD Orzeczenia: Adwokat jest niewinny. O sytuacji na bieżąco była informowana NRA i … nic.
dziękuję za publikacje całej treści odwołania i przepraszam za mały bałagan z dwoma kolejnymi komentarzami.
Finał powyższego odwołania w SD w Szczecinie: Reasumując stwierdza się, ze po wnikliwej analizie akt sprawy oraz akt sądowych, stosując przywołaną powyżej zasadę, nakazując tłumaczyć wątpliwości na korzyść oskarżonego sąd dyscyplinarny orzekł jak w sentencji – zaskarżone postanowienie utrzymać w mocy.
Co na to wszystko NRA, ano nic. Rok trwała desperacka wojna z NRA o przekazanie skargi na adwokata z ORA w Koszalinie, która uznała skargę za bezzasadna do innej terytorialnie ORA. O powiązaniach naczalstwa ORA w Koszalinie (wspólne balangi interesy)z „nieskazitelnym” adwokatem kolejnym razem.
Sąd Dyscyplinarny
Okręgowej Rady Adwokackiej
za pośrednictwem
Rzecznika Dyscyplinarnego
Okręgowej Rady Adwokackiej
Plac Batorego 3
70-207 Szczecin
Dot: sygn. akt RD – 65/12
ODWOŁANIE SKARŻĄCYCH
Niniejszym składamy odwołanie od postanowienia Zastępcy Rzecznika Dyscyplinarnego Okręgowej Rady Adwokackiej w Szczecinie z dnia 25 listopada 2013 r. w przedmiocie umorzenia dochodzenia dyscyplinarnego w sprawie naruszenia obowiązków zawodowych, zasad etyki i godności zawodu oraz przez adwokata Krzysztofa Gularowskiego.
Powyższe postanowienie zaskarżamy w całości i wnosimy o jego uchylenie.
Postanowieniu temu zarzucamy:
naruszenie Regulaminu rzecznika dyscyplinarnego, Ustawy prawo o adwokaturze i Kodeksu postępowania karnego,
błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę postanowienia, który miał wpływ na jego treść,
złamanie podstawowych zasad rzetelnej i obiektywnej oceny i analizy zebranego materiału dowodowego przez pominięcie i jawne lekceważenie dowodów istotnych dla sprawy,
brak rzeczowego odniesienia do wszystkich dowodów i ich oceny zastąpione ograniczeniem się do wydania postanowienia o umorzeniu opartego na bezsprzecznie niespójnych (fałszywych) zeznaniach adwokata i domniemania Zastępcy RD w konfrontacji z dowodzeniem skarżących opartych na dowodach z dokumentu,
pominięcie istotnych okoliczności i dowodów ujawnionych przez skarżących w toku czynności sprawdzających,
wydanie postanowienia w oparciu o dowolną, a nie swobodną ocenę zebranego materiału dowodowego w sprawie.
co miało wpływ na nierozpoznanie obrazy art. 80 Ustawy Prawo o adwokaturze i treść postanowienia.
Domagamy się kontroli zasadności postanowienia o umorzeniu postępowania, ponowne rozpatrzenie sprawy przy uwzględnieniu całości zebranego i wnioskowanego przez skarżących obszernego materiału dowodowego, w tym również przekładu zapisu dźwięku z zeznań obu skarżących przed Zastępcą RD ORA w Szczecinie.
UZASADNIENIE
1. Błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę postanowienia miał wpływ na jego treść, polegający na mylnym stwierdzeniu, że całokształt materiału dowodowego w sprawie nie pozwala na postawienie adwokatowi Krzysztofowi Gularowskiemu zarzutu naruszenia art. 80 ustawy z dnia 26 maja 1982 r. – Prawo o adwokaturze w związku z § 1. 2, §1. 3, § 2, § 4, § 6, § 7, § 8, § 11, § 14, § 23, § 23b. 5, § 35, § 43, § 49, § 50.1, § 51 Zbioru Zasad Etyki Adwokackiej i Godności Zawodu uchwalonego przez NRA dnia 10 października 1998 r. i Art. 355 § 2 Kodeksu Cywilnego – Wzorca należytej staranności zawodowej.
§ 1. 2 Naruszeniem godności zawodu adwokackiego jest takie postępowanie adwokata, które mogłoby go poniżyć w opinii publicznej lub poderwać zaufanie do zawodu. Artykuły w „Gazecie prawnej” z 12 marca 2013 r. „Nie ma metody na nieuczciwych…..” , http://prawo.gazetaprawna.pl/artykuly/688907,nie_ma_metody_na_nieuczciwych_prawnikow_jest_ale_prokuratura_nic_nie_robi.html , „Dziennik Gazeta Prawna”, z 2 sierpnia 2013 r., http://edgp.gazetaprawna.pl/index.php?act=mprasa&sub=article&id=456760 czy wreszcie reportaż Pawla Kaźmierczaka z 29 października 2013 r. w TVP 2
http://vod.tvp.pl/audycje/publicystyka/magazyn-ekspresu-reporterow/wideo/29102013/12854113
§1. 3 Obowiązkiem adwokata jest przestrzegać norm etycznych oraz strzec godności zawodu adwokackiego. Całokształt zastępstwa procesowego w sprawie skarżących IC 403/09.
§ 2 W przypadkach nieujętych w „Zbiorze” adwokat powinien kierować się zasadami ustalonymi w uchwałach władz samorządu adwokackiego, w orzecznictwie dyscyplinarnym oraz w normach zwyczajowych przyjętych przez środowisko adwokackie. Całokształt zastępstwa procesowego w sprawie skarżących IC 403/09.
§ 4 Adwokat odpowiada dyscyplinarnie za uchybienie etyce adwokackiej lub naruszenie godności zawodu podczas działalności zawodowej, publicznej. Wystąpienie adwokata przed sądem jest działalnością i zawodową, i publiczną. Całokształt zastępstwa procesowego w sprawie skarżących IC 403/09.
§ 6 Celem podejmowanych przez adwokatów czynności zawodowych jest ochrona interesów klienta.
Przekazując adwokatowi Gularowskiemu w styczniu 2010 r. razem z pozwem i zawiadomieniem o terminie rozprawy w dniu 16 lutego 2010 r. komplet dokumentów: umowy najmu, aneksów, protokołu i dokumentacji fotograficznej, korespondencji z powodem, rozliczeń czynszu, dowodów wpłat czynszu (pięć lat i 9 miesięcy – 69 potwierdzeń), kompletu kopii ze sprawy I C 92/08 i wreszcie wysokości i podstawy roszczenia skarżący mieli prawo oczekiwać od profesjonalisty. Całokształt zastępstwa procesowego dokonania oceny, wyjaśnienia sytuacji prawnej, odważnego dochodzenia praw skarżących i dbałości o ich interesy. Zatem dzisiaj w ocenie skarżących adwokat powinien: wystąpić z powództwem wzajemnym, podnosić konsekwentnie zarzut potrącenia, dowodzić prawa do obniżenia czynszu, wskazywać sędzi błędne stosowanie przepisów prawa, żądać odczytania protokołu z posiedzenia sądu przed zamknięciem rozprawy, żądać sprostowania błędnych zapisów w protokołach, zwracać uwagę sędzi na nierzetelne protokołowanie i odnotowanie tego w protokole z rozprawy, wnosić o przedstawienie dowodów przez powoda, powołać innego biegłego, egzekwować stosowania art. 5 i 6 Kodeksu cywilnego.
§ 7 W czasie wykonywania czynności zawodowych adwokat korzysta z pełnej swobody i niezależności. Na adwokacie spoczywa szczególny obowiązek dbałości o to, aby nie przekroczyć granic prawidłowego reprezentowania interesów klienta. Patrz wyżej § 6
§ 8 Adwokat powinien wykonywać czynności zawodowe według najlepszej woli i wiedzy, z należytą uczciwością, sumiennością i gorliwością. Brak czynności, woli, sumienności i gorliwości.
§ 11 Adwokatowi nie wolno świadomie podawać sądowi nieprawdziwych informacji. Nieprawdziwe dane adwokata, że skarżący mieszkają w Niemczech celem usprawiedliwienia swoich zaniedbań na rozprawie w dniu 20 maja 2010 r. (nieobecność na rozprawie skarżącej) wykorzystane zostały przeciwko skarżącym przez biegłą sądową w opinii i sędzię orzekającą w uzasadnieniu wyroku jak i Sąd Apelacyjny jest działaniem przeciwko mocodawcy i na jego szkodę. Dowód: opinia biegłej, uzasadnienie wyroku SR, uzasadnienie wyroku SA.
§ 14 Adwokat odpowiada za formę i treść pism procesowych przez niego zredagowanych, nawet jeśli nie zostały przez niego podpisane. Pisma adwokata w swej formie i treści odbiegają od poprawnej polszczyzny.
§ 23 Adwokata obowiązuje zakaz korzystania z reklamy, jak również zakaz pozyskiwania klientów w sposób sprzeczny z godnością zawodu oraz współpracy z podmiotami pozyskującymi klientów z naruszeniem prawa lub zasad współżycia społecznego. oraz
§ 23b. 5 Niedopuszczalne jest zlecanie osobom trzecim rozpowszechniania informacji o adwokacie.
Reklama adwokata częściowo również w języku niemieckim, zamieszczana w folderze dla turystów i rozkładana w miejscowych sanatoriach, ośrodkach wczasowych i lokalach gastronomicznych – kawiarniach ma na celu pozyskanie niemieckiego klienta i wprowadza w błąd celowo potencjalnych klientów adwokata. Właśnie w oparciu o tę reklamę skarżący dokonali wyboru adwokata latem 2009 r., wychodząc z założenie, że posługuje się językiem niemieckim. Załącznik do wniosku dowodowego z dnia 29 lipca 2013 r.
§ 35 Adwokat obejmujący sprawę z wyboru powinien zawiadomić o tym właściwy organ procesowy. Adwokat, pełnomocnictwo udzielone mu bezspornie w styczniu 2010 r. do prowadzenia sprawy IC 403/09 przedłożył je dopiero 8 kwietnia, pomimo zobowiązania go przez sąd na rozprawie 30 marca 2010 r. do złożenia w ciągu trzech dni – protokół z rozprawy w dniu 30 marca.
§ 43 Adwokat jest zobowiązany do obrony interesów swego klienta w sposób odważny i honorowy, przy zachowaniu należytego sądowi i innym organom szacunku oraz uprzejmości, nie bacząc na własne korzyści osobiste oraz konsekwencje wynikające z takiej postawy dla siebie lub innej osoby. Patrz wyżej § 6
§ 49 Adwokat jest obowiązany czuwać nad biegiem sprawy i informować klienta o jej postępach i wyniku. Czuwanie nad biegiem sprawy najlepiej obrazuje zeznanie adwokata 6 czerwca 2013 r. przed Zastępcą RD, str. 2: „…Strona przeciwna udowodniła w procesie, że czynsz nie był płacony w ogóle…”. Zatem dowodzi, że adwokat posiadający całą dokumentację, jak przy wskazanym wyżej § 6 – dowody wpłat czynszu, był na tyle rażąco niedbały, że dopuścił do udowodnienia faktu nieistniejącego, co jest nie do zaakceptowania, jest przerażające i wyrządza skarżącym szkodę materialną. Adwokat 26 czerwca 2012 r. „odnotował się w karcie przeglądu akt”, a zatem zarzucając skarżącym jw. w zeznaniu potwierdza, że nie przedstawił nawet kopii dowodów wpłat czynszu. Brak dowodu na „czuwanie” adwokata, bowiem informacje skarżąca uzyskiwała drogą telefoniczną, bądź podczas wizyt w kancelarii adwokata. Odpowiedz adwokata zawsze brzmiała: wszystko jest O.K. Nigdy też skarżący nie otrzymali kopii żadnego pisma kierowanego przez adwokata do sądu, bo poza „odpowiedzią na pozew”, która się adwokatowi zawieruszyła wśród oddawanych skarżącej dokumentów w dniu 11 kwietnia 2011 r., a kopie pisma adwokata z 1 czerwca 2010 r. skarżąca uzyskała „przy okazji” wnioskowania o kopie, adwokat nie sporządził żadnych innych pism.
§ 50.1 W sprawach finansowych obowiązuje adwokata w stosunku do klienta szczególna skrupulatność.
Brak wydania pokwitowania dokonanej wpłaty honorarium za zastępstwo procesowe skarżącego z zawezwania do ugody, sygn. akt ICo 1496/09 w dniu 23 listopada 2009 r., wpłaty w styczniu i 26 marca 2010 r. honorarium za zastępstwo procesowe skarżących w sprawie IC 403/09 – I Instancji, stanowi naruszenie zasady szczególnej skrupulatności obowiązującej adwokata w stosunkach z klientem. Powinno być sygnałem, czy adwokat nie ukrywa dochodów przed fiskusem. Dowody: kopia protokołu z próby ugodowej była załącznikiem do pisma z 5 października 2012 r. do NRA, i z 7 stycznia 2013 r. do ORA, kopia wpłaty zaliczki z 18 lutego 2010 r. była załącznikiem do pisma z 5 października 2012 r. do NRA, sygn. akt SKN 128/12 i załącznikiem do pisma z 7 stycznia 2013 r. do ORA, scan pełnomocnictwa dla adwokata IC 403/09 I Instancji skarżący przedłożyli Zastępcy RD załącznikiem maila z 5 lutego 2013 r.
§ 51 Stosunek klienta do adwokata oparty jest na zaufaniu. Adwokat obowiązany jest wypowiedzieć pełnomocnictwo, gdy z okoliczności wynika, że klient stracił do niego zaufanie. Adwokat nie może nadużyć tej zasady w celu uzyskania zwolnienia z prowadzenia sprawy z urzędu. Adwokat wykorzystując zaufanie jakim został obdarzony przez skarżących jako pełnomocnik procesowy i profesjonalista nadużył tego zaufania sugerując skarżącej udział w rozprawie 12 kwietnia 2011 r. co potwierdził oddając jej komplet posiadanych dokumentów z komentarzem: „przydadzą się jutro pani na sprawie” propozycją pytań do biegłej, częściowo zapisanych własnoręcznie przez adwokata. Sytuacja, która miejsce w kancelarii adwokata 11 kwietnia 2010 r. była wielokrotnie opisywana przez skarżąca zarówno do NRA i ORA oraz potwierdzona w zeznaniach. Dowód: zapisu dźwiękowego zeznań skarżącej z 17 maja 2013 r. – przekład skarżącej, pytanie 52 do 55. Kopia proponowanych przez adwokata (jego rękopis) pytań do biegłej była załącznikiem do wyjaśnień skarżących z dnia 1 i 4 marca 2013 r.
2. Nie do przyjęcia, nie do zaakceptowania jest oparcie postanowienie o umorzeniu na fałszywych zeznaniach adwokata w zderzeniu z dowodami z dokumentów: Zasługujące na wiarę pozwalają na przyjęcie
Zaniechanie wniesienia pozwu wzajemnego. Adwokat kilkakrotnie podkreśla, że nie składał powództwa wzajemnego, gdyż nie widział podstaw prawnych do takiego zachowania: wyjaśnienie adwokata z 21 marca 2013 r., str. 2 i zeznań z 6 czerwca, str. 2. Zgodnie z art. 204 § 1 kodeksu postępowania cywilnego powództwo wzajemne jest dopuszczalne, jeżeli roszczenie wzajemne jest w związku z roszczeniem powoda lub nadaje się do potrącenia. Strona trzecia odpowiedzi na pozew adwokata z 28 marca 2010 r.: „Strona pozwana na remonty wydala kwotę 44.160.49 zł. Tak więc do rozliczenia pomiędzy stronami pozostaje jeszcze kwota 29.096 zł.” i w części dalszej art. 204 § 1 k.p.c. nie później jednak niż na pierwszej rozprawie. Brak rozważenia wniesienia powództwa wzajemnego i przeprowadzenia w tej sprawie konsultacji ze skarżącymi, a tym bardziej podjęcia samowolnie decyzji „bo nie widziałem podstaw prawnych” jest wyrazem rażących zaniedbań adwokata i działaniem na szkodę skarżących i bezspornie przykładem nieznajomości prawa. Zatem adwokat nie uczestnicząc w pierwszej rozprawie pozbawił skarżących prawa wniesienia powództwa wzajemnego co bezspornie należy uznać, jako rażące zaniedbanie adwokata wyrządzające szkody materialne oraz że adwokat nie zna prawa.
Art. 355 § 2 k.c. Wzorzec należytej staranności zawodowej adwokata należy w niniejszej sprawie porównać z czynnościami podjętymi przez adwokata Krzysztofa Gularowskiego, a raczej brakiem czynności.
Przekazując adwokatowi Gularowskiemu w styczniu 2010 r. razem z pozwem i zawiadomieniem o terminie rozprawy w dniu 16 lutego 2010 r. komplet dokumentów: umowy najmu, aneksów, protokołu i dokumentacji fotograficznej, korespondencji z powodem, rozliczeń czynszu, dowodów wpłat czynszu, kompletu kopii ze sprawy I C 92/08 i wreszcie wysokości i podstawy roszczenia skarżący mieli prawo oczekiwać od profesjonalisty dokonania oceny, wyjaśnienia sytuacji prawnej, odważnego dochodzenia praw skarżących i dbałości o ich interesy. Zatem dzisiaj w ocenie skarżących należało: wystąpić z powództwem wzajemnym, podnosić konsekwentnie zarzut potrącenia, dowodzić prawa do obniżenia czynszu, wskazywać sędzi błędne stosowanie przepisów prawa, żądać odczytania protokołu z posiedzenia sądu przed zamknięciem rozprawy, żądać sprostowania błędnych zapisów w protokołach, zwracać uwagę sędzi na nierzetelne protokołowanie i odnotowanie tego w protokole z rozprawy, wnosić o przedstawienie dowodów przez powoda, powołać innego biegłego, skutecznie egzekwować stosowania art. 5 i 6 Kodeksu cywilnego.
Niestawiennictwo adwokata na posiedzeniach sądu bez wyznaczenia pełnomocnika substytucyjnego w dniach:
– 16 lutego 2010 r., Według uzasadnienia postanowienia o umorzeniu wniosek o odroczenie rozprawy złożył pełnomocnik powoda adw. Breliński przed terminem rozprawy.
W aktach sprawy IC 403/09 znajduje się notatka urzędowa. O notatce mówi też protokół z rozprawy wyznaczonej na godz. 13:00. Notatka urzędowa, o której wspomina protokół z rozprawy w dniu 16 lutego to spisana informacja telefoniczna przekazana sądowi w dniu 16 lutego przed rozprawą przez pełnomocnika powoda, że powód nie może dojechać, bo zasypało. (ca 250 km). Zatem nieobecność adwokata na rozprawie w dniu 16 lutego 2010 r., spowodowana była nie brakiem pełnomocnictwa udzielonego adw. Gularowskiemu przez skarżących, ale uzyskaniem informacji, być może od adw. Brelińskiego, zgodnie zresztą z Kodeksem Etyki Adwokackiej, że powód nie dojedzie, a pełnomocnik powoda zawiadomił o tym sąd. Gdyby adw. Gularowski pojawił się na rozprawie, musiałaby się ona odbyć, choćby zakończona odroczeniem. Takie informacje uzyskała skarżąca w dniu 4 grudnia 2013 r. od Kierownika Wydz. Cywilnego SR w Kołobrzegu, godz. 10:26, nr telefonu: 94 35 75 142. są to zatem informacje jak najbardziej wiarygodne. Prowadząca postępowanie wyjaśniające uzyskała również do wglądu akta sprawy IC 403/09, a więc zapoznała się również z treścią tej notatki.
Zatem interpretacja przyczyn nieobecności adwokata Gularowskiego przez Zastępcę RD jest celowym niedopowiedzeniem.
– 8 lipca adwokat stawił się w jej toku. Przyjęciu, że nieobecność adwokata uzgodniona została ze skarżącą, która nie protestowała przeciwko nieobecności pełnomocnika na rozprawie jest bezpodstawne opartemu na fałszywych zeznaniach adwokata przeczy protokół z rozprawy 8 lipca 2010 r. – dowód z dokumentu, a szczególnie jego treść dot. nieobecności pełnomocnika, zgłoszony jako wniosek dowodowy pismem z dnia 1 marca 2013 r. Pojawienie się adwokata na rozprawie 10 minut przed jej końcem nie może być równoznaczne z obecnością na całej rozprawie (czas trwania: 2 godz. i 25 min.), a zatem jako dowód z dokumentu winien podlegać konfrontacji z fałszywymi zeznaniami adwokata. Przekład (dokonany przez skarżącą) z zeznania skarżącej złożonych w dniu 17 maja 2013 r. odpowiedź na pytania nr 35 do 42.
– 12 kwietnia 2011 r. Rozprawa w tym dniu odbyła się na wyraźne żądanie skarżącej. Brak dowodu by adwokat polecił obecność na rozprawie odpowiadające prawdzie. Jest to kolejne domniemanie oparte jedynie na zeznaniach adwokat. Z protokołu, a więc dokumentu urzędowego: „ja rozmawiałam wczoraj z pełnomocnikiem, że ostatecznie nie będziemy wnioskować o odroczenie rozprawy. Ja osobiście będę zadawać pytania bieglej”. Cytowany fragment bezspornie dowodzi, że 11 kwietnia skarżąca była w kancelarii adwokata i prowadzenie rozprawy pod nieobecność swojego pełnomocnika odbyło się w oparciu. 11 kwietnia wniosek adwokata o odroczenie sprawy w dniu 12 kwietnia 2011 r. bo jest chory do 18 kwietnia 2011 r.
Niezdolności do pracy adwokata przeczy obecność adwokata w gmachu sądu w dniu 15 kwietnia 2011 r. (Pomyłkowo skarżąca podała datę spotkania adwokata na schodach sądu w dniu 12 kwietnia 1011 r., którą sprostowała wnioskiem z dnia 6 czerwca 2013 r. Jednak okoliczności spotkania nie zostały zmienione). Zasadne zatem było wnioskowanie dowodowe o wystąpienia zastępcy RD do SR w Kołobrzegu o monitoring z wejścia do sądu, wokandy i czytelnie akt z okresu niezdolności adwokata do pracy w dniu 15 kwietnia do 18 kwietnia 2011 r. Domniemana przyczyna naglej choroby adwokata to wskazana w pkt. 5. Poza tym jest wątpliwe, czy biegła opiniująca w sprawie, jako rzeczoznawca majątkowy, była uprawniona do opiniowania. Wg informacji uzyskanych w czerwcu tego roku z Polskiej Izby Inżynierów Budownictwa, zlecenia w zakresie jakie ustalił sąd na wniosek adwokata „w zasadzie powinny być kierowane do inżynierów budownictwa, posiadających tytuł rzeczoznawcy budowlanego (p. Murawska nie posiada takiego tytułu) oraz wiedzę dotycząca kosztorysowania robot budowlanych.
Wnioskowanie, by skarżąca żądała przeprowadzenia rozprawy nie jest do wyciągnięcia z żadnego dowodu przedstawionego w sprawie. Przeciwnie.
Zaniechanie przeprowadzenia dowodu jw. niezaprzeczalnie podyktowane jest wątpliwościami zastępcy RD, czy adwokat był może jednak w sądzie w czasie niezdolności do pracy – brak postanowienia o oddaleniu. Dowód: zeznanie skarżącej złożone w dniu 17 maja 2013 r. – odpowiedzi na pytania nr 51 do 55 i 199 do 200, zeznanie skarżącego złożone w dniu 27 czerwca 2013 r. – odpowiedź na pytanie nr 27. Dowód kolejny to zapis pytań do biegłej wskazanych i zapisanych przez adwokata odręcznie, wnioskowany w dniu 1 marca 2013 r. – brak postanowienia o oddaleniu.
Oparcie dowodzenia na zeznaniach Danuty Murawskiej przed Zastępcą RD jest podważeniem wiarygodności z
– 15 kwietnia na ogłoszeniu wyroku, nie mógł się spodziewać iż rozprawa się odbędzie na żądanie skarżącej. Niewiedzy adwokata o terminie ogłoszenia wyroku przeczą bilingi rozmów wychodzących z nr telefonu skarżącej, zgłoszone wnioskiem dowodowym z 9 kwietnia 2013 r. i przekazane Zastępcy. Są to zatem dowody z dokumentu i winny podlegać konfrontacji z fałszywymi zeznaniami adwokata. W dniu 12 kwietnia 2011 r. po zakończeniu rozprawy, w celu poinformowania o terminie ogłoszenia wyroku, skarżąca przeprowadziła rozmowę telefoniczną z adwokatem o godz. 10:25. Skarżąca 9 kwietnia 2013 r. wnioskowała o przyjecie bilingów połączeń telefonicznych z numerami telefonu adwokata, wskazującymi datę i godzinę wykonanego połączenia, jako dowodów. Zatem stwierdzenie, że skarżąca nie potrafiła jednoznacznie wskazać o poinformowaniu adwokata o ogłoszeniu wyroku jest pozbawione oparcia w dowodach. Dalej jak w piśmie z 29 lipca 2013 r., zeznania skarżącej i skarżącego. Sposób postępowania adwokata w sprawie IC 403/09 jest oczywiście sprzeczny z przepisami mającymi zastosowanie albo z powszechnie aprobowanymi poglądami doktryny lub ustalonym orzecznictwem, znanym przed podjęciem czynności. Staranność zawodowa adwokata, a jak wykazano, jej brak w odniesieniu do adwokata Gularowskiego, winna być uznana za niemieszczącą się w tym wzorcu.
– adwokat pismem z 1 czerwca 2010 r., wnioskuje (in fine), o dopuszczenie dowodu z akt poprzedniej sprawy eksmisyjnej (IC 92/08) przy czym w zeznaniach przed Zastępcą RD zaprzecza posiadaniu wiedzy na temat tej sprawy, co jest kolejnym niepodważalnym dowodem że adwokat składa fałszywe zeznania zaprzeczając w nich o powoływaniu dowodów z akt sprawy wcześniejszej (str. 4 protokołu z przesłuchania adwokata 6 czerwca). Kopia pisma przekazana mailem z dnia 29 lipca 2013 r. jako dowód z dokumentu, że adwokat składa fałszywe zeznania iż nie posiadał wiadomości o wcześniejszej sprawie IC 92/08.
3. Termin udzielenia pełnomocnictwa. Ograniczenie się skarżących do własnych twierdzeń w tym zakresie. Znaczenie dla rozważań ma przyjęcie zaliczki w dniu 18 lutego i braku żądania sprostowania pokwitowania nie jako zaliczka, a uzupełnienie kwoty uprzednio wpłaconej.
Skarżący wraz z pozwem otrzymali zawiadomienie o terminie rozprawy na 16 lutego 2010 r., „zawierające jakieś pouczenie, obecność nieobowiązkowa”. Kierownik Wydz. Cywilnego SR w Kołobrzegu nie umiała bliżej określić pouczenia, „bo się przepisy na pewno zmieniły”. Zatem zastosowanie miał art. 206 k.p.c. i zgodnie z § 2 tegoż art. ust. 2 pozwani – skarżący zostali poinformowani też o skutkach niepodjęcia czynności, w szczególności o możliwości wydania przez sąd wyroku zaocznego i warunkach jego wykonalności oraz obciążenia pozwanego kosztami postępowania. Jest zatem nie do przyjęcia, że skarżący pouczeni o prawach i skutkach określonych w art. 206 § 2, ust. 2 k.p.c. wyjechali z kraju nie ustanawiając pełnomocnika w sprawie, tym bardziej, że adwokat Gularowski niejako znał sprawę: pismo do Ludiana w sierpniu 2009 r., pełnomocnictwo skarżącego, nie skarżących, (protokół z „ugody” z 23 listopada 2009 r., sygn. akt ICo 1496/09 wnioskowany jako dowód i załączony do pisma 7 stycznia 2013 r.) w zawezwaniu do ugody. Pełnomocnictwo podpisane jest również przez skarżącego, a więc nie mogło być podpisane w terminie późniejszym, gdyż skarżący podjął pracę od 8 lutego 2010 r. (skarżąca 1 lutego 2010 r.) na terenie Niemiec. Jest w końcu bilet potwierdzający, że skarżąca przyjechała do Polski na rozprawę bez męża, który został w Niemczech, a więc nie mogli wówczas podpisywać oboje żadnego dokumentu. Bezkrytyczne uznanie zatem twierdzenie adwokata co do terminu udzielenia pełnomocnictwa w świetle dowodów przedstawionych przez skarżących wskazuje z jaką determinacją Zastępca RD usiłuje bronić kolegi.
Domniemanie, że skarżąca w trakcie rozprawy w dniu 30 marca 2010 r. winna zapytać wprost adwokata: nie przedłożył pan pełnomocnictwa sądowi, mimo, że go panu udzieliliśmy razem z przekazaniem akt i zaliczką już w styczniu ? jest pozbawione podstaw. W dniu 30 marca jako pozwana – skarżąca – debiutant przed sądem nie miała odwagi na jakiekolwiek pytanie. Dzisiaj, świadoma swoich praw, wypowiedziałaby pełnomocnictwo podczas rozprawy, wyrzuciła pełnomocnika za drzwi sali rozpraw i wnioskowałaby o odroczenie.
Kolejne domniemanie zatem, że skarżący wyjechali do pracy po otrzymaniu pozwu, bez ustanowienia pełnomocnika procesowego w sprawie ryzykując wydanie przez sąd wyroku zaocznego jest nie do pogodzenia z logiką i dyskwalifikuje Zastępcę RD jako osobę zdolną do zajęcia bezstronnego stanowiska w sprawie, a tym bardziej do rzetelnej oceny dowodów zgromadzonych w trakcie postępowania wyjaśniającego, co wcześniej już skarżący podnosili min. w piśmie z dnia 15 września 2013 r.
Wg dalszej informacji: nie było zarządzenia sędzi o zobowiązaniu do złożenia „odpowiedzi na pozew”, takie informacje uzyskała skarżąca w dniu 4 grudnia 2013 r. od Kierownik Wydz. Cywilnego SR w Kołobrzegu, godz. 10:26, nr telefonu: 94 35 75 142. Nie miał zatem zastosowania art. 207 k.p.c.
Można zgodnie z logiką przyjąć, że adwokat po przekazaniu mu wszystkich dokumentów dotyczących sporu, łącznie z posiadanymi protokołami i pismami procesowymi sprawy IC 92/08 w oparciu o udzielone pełnomocnictwo w styczniu 2010 r. przygotowywał „odpowiedź na pozew”. Doczytawszy jednak, że pozwani – skarżący nie zostali do takiego pisma zobowiązani, zaniechał złożenia właściwej „odpowiedzi na pozew” unormowanej art. 207 § 1 k.p.c.
Powołaniu w uzasadnieniu Postanowienia o umorzeniu, że „odpowiedź na pozew” została złożona we właściwym terminie przeczy regulacja art. 207 k.p.c.
W „Odpowiedzi na pozew” z 28 marca 2010 r. adwokat pisze:
– w imieniu pozwanych i podpisuje się,
– pełnomocnictwo w aktach sprawy,
– brak sygnatury sprawy do której przypisana jest odpowiedź na pozew.
co dowodzi, ze „odpowiedz na pozew” to wniosek dowodowy.
Zgodnie z § 3 tegoż artykułu, zdanie drugie „… chyba że pismo obejmuje wyłącznie wniosek o przeprowadzenie dowodu”. O charakterze pisma procesowego nie przesądza jego tytuł, ale istotna treść pisma. Pogląd ten nie budzi wątpliwości ani w świetle literatury ani w świetle orzecznictwa Sądu Najwyższego. Adwokat złożył zatem „odpowiedź na pozew” bez uzgodnienia treści tego pisma ze skarżącą. Brak na kopii daty złożenia w sądzie, dowodzi iż zostało złożone na rozprawie w dniu 30 marca. Brak wzmianki o przyjęciu „odpowiedzi na pozew” w protokole z rozprawy, dowodzi, że pismo złożone jako wniosek dowodowy sędzia nie mogła odrzucić. Oczywiście brak również w protokole postanowienia sądu, czy sędzia przyjmuje przedstawione dowody. Zgodnie zaś z § 7 przywołanego artykułu zdanie drugie „W toku sprawy złożenie pism przygotowawczych następuje tylko wtedy, gdy sąd tak postanowi …” zwrotowi podlega także pismo przygotowawcze złożone z naruszeniem § 3. Inne pismo podlegałoby zwrotowi.
Data sporządzenia „odpowiedzi na pozew” to 28 marca 2010 r. NIEDZIELA. Wyklucza zatem prawdziwość wyjaśnień adwokata z dnia 6 marca 2013 r. że treść tego pisma była szczegółowo analizowana i akceptowana przez skarżącą. Skarżąca przybyła do kraju w dniu w dniu 26 marca 2010 r., piątek (dowód: na dzień wyjazdu z Monachium, czwartek, 25 marca 2010 r., przyjazd do Kołobrzegu w dniu 26 marca 2010 r., ca godzina 12,00, wnioskowany jako dowód i scan załączony do maila 29 lipca 2013 r.), z zamiarem uczestniczenia w rozprawie w dniu 30 marca 2010 r. Należy bezspornie przyjąć, że była w kancelarii adwokata, by uregulować ostatnią część honorarium w wysokości 900,- zł oraz uzyskać bieżące informacje o stanie sprawy. Wtedy to dopiero adwokat podjął decyzję o sporządzeniu jakiegokolwiek pisma w sprawie, by ukryć swoje zaniedbania. Nie do przyjęcia jest również, przy ilości i różnorodności dokumentów, że skarżąca mogła oczekiwać, iż kancelaria adwokata będzie czynna w sobotę, a tym bardziej w niedzielę lub adwokat będzie pracował dla skarżącej poświęcając swój wolny czas z założenia przeznaczony na odpoczynek.
Dowody, które przywołuje w uzasadnieniu Zastępca RD: umowa o pracę w Niemczech, skarżącej od 01 lutego 2010 r. i skarżącego od 08 lutego 2010 r. do 30 kwietnia 2011 r. bezspornie świadczą, że skarżący musieli dostarczyć pozew wraz z dokumentami przed końcem stycznia 2010 r. adwokatowi i wówczas udzielili mu pełnomocnictwa. Skarżąca przyjechała do Polski na rozprawę w dniu 30 marca 2010 r. bez męża, który ze względu na specyfikę zatrudnienia musiał zostać w Niemczech, inaczej przyjechaliby razem autem, a więc nie mogli oni wówczas podpisywać jakiegokolwiek pełnomocnictwa. Dowód: pismo z 7 stycznia 2013 r. z załącznikami, pismo z 1 i 4 marca 2013 r, zeznanie skarżącej złożone w dniu 17 maja 2013 r. – odpowiedzi na pytania nr 2 do 8, 13 i 202 do 204, zeznanie skarżącego złożone 27 czerwca 2013 r. – odpowiedź na pytanie nr 18 do 22,
Zatem zarzut braku konsekwencji w formułowaniu twierdzeń o terminie udzielenia pełnomocnictwa jest w świetle zeznań skarżących i przedstawionych dowodów nietrafiony.
Nawet dla osoby nieobeznanej z terminami prawniczymi określenie sądowa i pozasądowa to dwa różne wyrazy o rożnym znaczeniu. Jest zgodne z logika, że skarżący mogą się odwołać do „znajomości tematu” przez adwokata – problemów z najmem, skoro adwokat Gularowski występował po raz pierwszy do późniejszego powoda w sierpniu 2009 r. i był pełnomocnikiem skarżącego w postępowaniu ugodowym.
Pełnomocnictwo do sprawy IC 403/09 nie zawiera daty wystawienia ani daty od kiedy zostało udzielone. Pełnomocnictwo złożone przez adwokata w sądzie w dniu 8 kwietnia nie jest dowodem, że zostało ono adwokatowi udzielone kilka dni wcześniej i nie jest dowodem, że nie było udzielone adwokatowi w styczniu 2010 r. Adwokat wykorzystał w konsekwencji pełnomocnictwo udzielone mu w styczniu 2010 r. Jeżeli adwokat nie złożył pełnomocnictwa w sądzie po jego otrzymaniu, to sąd nie mógł wiedzieć, że skarżący ustanowili pełnomocnika, a zatem nie mógł kierować do adwokata zawiadomienia o terminie rozprawy na dzień 30 marca 2010 r. To należy wywieść z logiki.
Praktyka adwokata Gularowskiego – brak datowania pism wychodzących z kancelarii: pismo złożone w SR w dniu 1 czerwca 2010 r., wyjaśnień do ORA w Szczecinie złożonych dnia 6 marca 2013 r., wyjaśnień do Warty złożonych w dniu 2 maja 2013 r. jest dowodem niedbałości i jest formą zabezpieczenia się przed odpowiedzialnością w razie zarzutów mocodawcy nieobecności na rozprawie, co w przypadku działania ciągłego może być podstawą do wnoszenia zarzutu zarówno celowości i asekuranctwa jak i zamiaru manipulowania dokumentami.
4. Usiłowanie dowodzenia, iż skarżący zarzucają adw. Brelińskiemu działanie przez substytuta jest pozbawione jakichkolwiek podstaw, co potwierdza zeznanie skarżącej.
Prawo do wyznaczenia substytuta przez pełnomocnika procesowego w razie urlopu, choroby, kolizji terminów czy wreszcie innej nieobecności zapewnia Kodeks Cywilny, Kodeks postępowania cywilnego i Prawo o adwokaturze. O substytucji wspomina również Kodeks Etyki Adwokackiej. Dowód: zeznania skarżącej złożone w dniu 17 maja 2013 r. odpowiedź na pytania nr 181 i 182.
5. Pismo procesowe z dnia 3 stycznia 2011 r. Nie odpowiada prawdzie, że adwokat nie złożył pisma zawierającego zarzuty dla biegłej. Złożone przez adwokata 4 stycznia pismo procesowe z dnia 3 stycznia 2011 r. podpisane przez Grażynę Friese lecz sposób formułowania naprowadza wniosek iż zostało przygotowane w ścisłej współpracy z prawnikiem najprawdopodobniej adwokatem Gularowskim
jest domniemaniem pozbawionym podstawy oparcia w dowodzie, jest domniemaniem opartym na mylnym złudzeniu wyższości intelektualnej adwokata, jako że legitymuje się on wyższym dyplomem. Prowadząca postępowanie wyjaśniające nie wskazała terminów zastrzeżonych wyłącznie do posługiwania się przez adwokatów. Zastępca RD stawia też w wątpliwość prawdomówność sędzi orzekającej w sprawie IC 403/09 Iwony Szkudłapskiej – Ćwik – kopia wyjaśnień sędzi, załącznik do pisma z dnia 1 marca 2013 r.
Dowodem podważającym domniemanie, jest dysk komputera skarżących. Dysk o nazwie „MUZYKA (D:) to dysk przełożony ze starego komputera, pracującego w programie „Milenium”. Zdjęcia dysku z komputera skarżących (nie były wnioskowane jako dowód) zaprzeczają, że pismo procesowe z 3 stycznia 2011 r. zostało przygotowane we współpracy z jakimkolwiek adwokatem, podobnie jak pismo skarżącej z 29 grudnia 2010 r. i pismo z 18 marca 2011 r., które również zostały przygotowane przez skarżącą.
Dziś, poszukując w powyższym piśmie terminów zastrzeżonych dla prawników skarżąca znalazła bezsporny dowód nagłej choroby adwokata na termin rozprawy 12 kwietnia 2011 r. Otóż w piśmie tym skarżąca wnioskuje o odrzucenie opinii biegłej, bądź jej weryfikację przez organizację zawodową rzeczoznawców majątkowych. W związku z tym, że adwokat miał pewność iż na rozprawie będzie obecna skarżąca, sam biorąc w niej udział, musiałby wystąpić przeciwko koleżance jeszcze z czasu, gdy razem pracowali w PŻB w Kołobrzegu. Zatem to jest bezspornie właściwa i jedyna przyczyna nieobecności adwokata na rozprawie w dniu 12 kwietnia i nagłej, ciężkiej choroby adwokata. Jest również domniemaniem bardziej prawdopodobnym, niż domniemania Zastępcy RD będące podstawą umorzenia postępowania.
Twierdzenie, że skarżąca ma wiedzę na temat procedury cywilnej pozostaje w sprzeczności z zeznaniem adwokata przed Zastępcą w dniu 6 czerwca 2013 r., strona druga protokołu z przesłuchania adw. Gularowskiego.
Oczekiwanie od skarżącej posługiwania się terminami prawniczymi z kodeksów oraz szczegółowej znajomości przepisów prawa podważa sens występowania zawodów prawniczych oraz funkcjonowania kancelarii adwokackich, radcowskich czy notarialnych.
6. Art. 5 Ustawy Prawa o adwokaturze. Treść ślubowania adwokackiego.
Adwokat przed rozpoczęciem wykonywania czynności zawodowych składa wobec dziekana ślubowanie treści następującej: „Ślubuję uroczyście w swej pracy adwokata przyczyniać się ze wszystkich sił do ochrony praw i wolności obywatelskich oraz umacniania porządku prawnego Rzeczypospolitej Polskiej, obowiązki swe wypełniać gorliwie, sumiennie i zgodnie z przepisami prawa, zachować tajemnicę zawodową, a w postępowaniu swoim kierować się zasadami godności, uczciwości, słuszności i sprawiedliwości społecznej.” Były pełnomocnik procesowy skarżących, adwokat Krzysztof Gularowski sprzeniewierzył się treści ślubowania
7. Także w uzasadnieniu swojej apelacji skarżący nie wykazywali nierzetelności w realizacji zlecenia przez adwokata.
Apelacja sporządzona przez innego, przestrzegającego Kodeksu Etyki Adwokackiej, adwokata została oparta na zarzucie naruszenia prawa materialnego i naruszenia przepisów prawa procesowego. Podnoszenie w apelacji, że przedstawiciel strony, należycie umocowany, nie wypełniał swoich obowiązków należycie było zatem bezcelowe w świetle stanowiska prezentowanego wielokrotnie w orzecznictwie Sądów Apelacyjnych.
8. Skarżący nie są w stanie zaakceptować wyroków sądu, niniejsze postępowanie wytoczone zostało przez skarżących w ramach poszukiwania sposobu na podważenie prawomocnego rozstrzygnięcia sądu powszechnego.
Kodeks postępowania cywilnego wyraźnie i wyczerpująco wymienia przyczyny mogące stanowić podstawę wznowienia postępowania. Sąd Najwyższy wyraził stanowisko, iż „nie ma ustawowej podstawy i podlega odrzuceniu skarga o wznowienie postępowania, w której skarżący powołuje się na pozbawienie możliwości działania, na skutek zaniedbania pełnomocnika procesowego” i nie może ono stanowić uzasadnienia podstawy wznowienia o czym prowadząca postępowanie zapewne zapomniała.
9. Skarżący nie ma szerokiej wiedzy na temat działania adwokata, nie był w stanie określić czego dokładnie dotyczy skarga – zeznanie skarżącego złożone w dniu 27 czerwca 2013 r. – odpowiedź na pytanie nr 26 do 28, 34 do 37, 48,
10. Wywodzeniu zastępcy RD, że skarżąca była na bieżąco informowana przez adwokata i otrzymywała dokumenty złożone w sprawie,
jest pozbawione podstaw w dowodach, a tym bardziej nie znajduje oparcia w faktach, bo takich nie ma. Skarżąca nawet „odpowiedź na pozew” otrzymała dopiero w dniu 11 kwietnia 2011 r. i to tylko dlatego, że kopia pisma „zawieruszyła się adwokatowi” w aktach, które przekazał skarżącej, bo mogą się jutro przydać na sprawie” a o istnieniu pisma złożonego przez adwokata w dniu 1 czerwca 2010 r. w sądzie dowiedziała się dopiero przy jakiejś okazji, wnioskowania o kopie już nawet po rozpatrzonej apelacji. Faktem natomiast niezaprzeczalnym jest, że skarżąca wstępnie przygotowywała swoje stanowisko w ramach dobrze pojętej współpracy i ich treść przekazywała adwokatowi, by je ujął i dostosował do ram profesjonalnych pism procesowych. W to miejsce adwokat ograniczał się do ich przekazania w niezmienionej formie do sądu. Dowód: zdjęcia dysku z komputera skarżących, zeznanie skarżącej złożone w dniu 17 maja 2013 r. – odpowiedź na pytanie nr 106 do 116
11. Stale mieszkają w kraju, stałe przebywanie w Niemczech.
Brak zdecydowania Zastępcy co do przyjęcia jako pewnik miejsca zamieszkania skarżących w świetle przedstawionych kopii dowodów urzędowych jest lekceważeniem dowodów przez Zastępcę RD. Miejscem zamieszkania skarżących od 2001 r. jest nieprzerwanie Polska. Inaczej wynajęcie na 10 lat domu w Kołobrzegu pozbawione było podstaw. Podjęcie pracy w Niemczech wiązało się z okresową nieobecnością w Polsce, a co za tym idzie, z okresowym pobytem na terenie Niemiec. Trudno bowiem było wymagać od skarżących, by odległość Kołobrzeg – Monachium – Kołobrzeg pokonywali codziennie. Jeśli umowa o pracę skarżącej zawarta została od 1 lutego 2010 r. do 31 lipca 2010 r. oznacza, że skarżąca po wygaśnięciu umowy wróciła do Polski, choćby ze względu na posiadanego psa. Analogicznie miał wyglądać czas pracy skarżącej w 2011 r. Niestety przegrany proces cywilny i utrata zaufania do jakiegokolwiek pełnomocnika procesowego wymógł na obu skarżących natychmiastową rezygnację z pracy i powrót do Polski. Dokumenty potwierdzające przebywanie poza granicami Polski od 1 lutego 2010 r. do 30 kwietnia 2011 r – karta podatkowa za rok 2010 (pozycja 18) i 2011 skarżącego, umowa o pracę w roku 2010 i 2011 skarżącej, kopie rachunków za wykonaną pracę za rok 2010 i 2011 zostały dołączone do pisma z dnia 4 marca 2013 r. Zastępca RD przywołując pisma z dnia 27 kwietnia 2012 r. i 1 marca 2013 r. wskazuje na regularne spotykanie się skarżącej raz w tygodniu z adwokatem. Jest to próba mataczenia dowodami oraz wybiórcze dostosowywanie treści dowodów na potrzeby umorzenia postępowania. Na temat kontaktów z adwokatem i uzyskiwanych informacji zeznaje skarżąca w dniu 17 maja 2013 r., odpowiedz na pytanie nr 107 do 115 oraz zeznania skarżącego w dniu 27 czerwca 2013 r. odpowiedź na pytanie nr 34 do 42.
12. Wyjaśnienie do ORA w Szczecinie z dnia 6 marca 2013 r. str. 1. „Nie posiadałem bowiem pełnomocnictwa ogólnego do prowadzenia wszystkich spraw Państwa Friese. Dowód: ksero pozwu wraz z datą wniesienia do sądu wyciąg z rejestr spraw z datą rejestracji zlecenia na prowadzenie sprawy z data 28 marzec 2010 r.”
Adwokat Krzysztof Gularowski nie sprawdził w kalendarzu. 28 marca 2010 r. to była NIEDZIELA. Zatem adwokat, dopiero gdy skarżąca przyjechała w dniu 26 marca do Polski, chcąc zatuszować nicnierobienie w sprawie podjął się pracy w niedzielę.
13. Wyjaśnienie adwokata do ORA w Szczecinie z dnia 21 marca 2013 r.
zostały dokonane bezsprzecznie w oparciu o materiał skarżących z 1 marca 2013 r. przesłany Zastępcy RD mailem w dniu 25 lutego 2013 r. i odwrotnie przekazany adwokatowi Gularowskiemu (zarządzenie Zastępcy RD z dni 25 lutego 2013 r.). Sposób formułowania naprowadza wniosek iż zostało przygotowane w ścisłej współpracy z prawnikiem – profesjonalistą, gdyż znacznie odbiega od poziomu pisma adwokata z dnia 6 marca 2013 r. i wszystkich innych pism adwokata znanych skarżącym.
14. Skarżąca nie mogła zarzucać wcześniej adwokatowi, że protokoły są nierzetelne, gdyż ich treść poznała dopiero po otrzymaniu ich kopii, o które wnosiła już po ogłoszeniu wyroku. Dopiero po otrzymaniu kopii protokołów z posiedzeń podjęła podejrzenie, że adwokat Gularowski dopuścił się rażących zaniedbań w wypełnieniu obowiązków wynikających ze zlecenia zastępstwa procesowego.
15. Art. 233 § 1. Kodeksu karnego. Kto, składając zeznanie mające służyć za dowód w postępowaniu sądowym lub w innym postępowaniu prowadzonym na podstawie ustawy, zeznaje nieprawdę lub zataja prawdę ……
Adwokat zeznaje nieprawdę lub zataja prawdę: zostało wskazane we wniosku dowodowym z dnia 29 lipca 2013 r.,
16. Art. 89. Kodeksu postępowania cywilnego §1. Pełnomocnik jest obowiązany przy pierwszej czynności procesowej dołączyć do akt sprawy pełnomocnictwo z podpisem mocodawcy. Zatem adwokat, gdyby nie miał faktycznie udzielonego już w styczniu 2010 r. jednego pełnomocnictwa procesowego podpisanego przez oboje skarżących, mógł przedstawić pełnomocnictwo udzielone przez skarżąca i wnosić na rozprawie w marcu 1010 r. o zgodę sądu na późniejsze przedłożenie pełnomocnictwa od skarżącego. Takie gdybanie utwierdza jednak i dowodzi, że skarżący udzielili adwokatowi pełnomocnictwo już w styczniu 2010 r.
17. Art. 91 k.p.c. Pełnomocnictwo procesowe obejmuje z samego prawa umocowanie do:
1) wszystkich łączących się ze sprawą czynności procesowych, nie wyłączając powództwa wzajemnego
3) udzielenia dalszego pełnomocnictwa procesowego adwokatowi lub radcy prawnemu.
Zatem nieobecność adwokata na czterech z 6 rozpraw w sprawie jest naruszeniem, czy obrazą również k.p.c.
18. Zatem rażącym zaniedbaniem w starannym wypełnianiu udzielonego pełnomocnictwa oraz brak przewidywania skutków rażącego niedbalstwa był brak wyznaczenie substytuta na rozprawy w dniach 16 lutego i 8 lipca 2010 r. oraz w dniach 11 (12)i 15 kwietnia 2011 r. Upoważnia to również skarżących do podnoszenia zarzutu świadomego działania adwokata na ich szkodę.
19. Ustawa Prawo o adwokaturze, art. 25. 3. W wypadku gdy adwokat prowadzący sprawę nie może wziąć osobiście udziału w rozprawie lub wykonać osobiście poszczególnych czynności w sprawie, może on udzielić substytucji.
Może się przecież zdarzyć, że adwokatowi „coś wypadnie”, np. włos, „zachoruje nagle”, czy konflikt terminów, ale systematyczna nieobecność na rozprawach, to działanie zamierzone, celowe nie mające nic wspólnego z sumiennością i właściwym wypełnieniem zlecenia, umowy starannego działania, jaką jest przyjęcie pełnomocnictwa procesowego.
20. Art. 354 par. 1 kodeksu cywilnego mówi, iż zobowiązanie powinno być wykonane zgodnie z jego treścią, w sposób odpowiadający jego celowi społeczno – gospodarczemu oraz zasadom współżycia społecznego. A jeśli istnieją ustalone zwyczaje, to również w sposób im odpowiadający. Do nich zaś można zaliczyć min. zasady etyki adwokackiej i wynikające z nich standardy działania.
21. Art. 80 Ustawy Prawo o adwokaturze przez naruszenie wyżej wskazanych przepisów
22. Ukrywanie dochodu.
Faktem, że adwokat nie wydał pokwitowania wpłaty na kwotę 300,- zł tytułem zastępstwa procesowego skarżącego w dniu 23 listopada 2009 r., wpłaty kwoty 1500,- zł otrzymanej od skarżących w styczniu 2010 r. tytułem zaliczki za zastępstwo procesowe w sprawie IC 403/09, (wydał pokwitowanie na 600,- zł dnia18 lutego 2010 r.) oraz wpłaty kwoty 900,- zł dokonanej przez skarżącą prawdopodobnie 26 marca 2013 r. (na pewno przed rozprawą w dniu 30 marca 2010 r.) może wzbudzać podejrzenie o ukrywanie dochodów, oszukanie fiskusa.
Skarżący podtrzymują wszystkie zarzuty wskazane w pismach z dnia 27 kwietnia 2012, 7 stycznia 2013, wyrażone w odpowiedzi nr 256 zeznaniach skarżącej z dnia 17 maja, w zeznaniach skarżącego z dnia 27 czerwca wyrażone w odpowiedzi nr 48. Fałszywe zeznania adwokata Krzysztofa Gularowskiego są podnoszone w piśmie do Zastępcy RD 28 marca i 29 lipca 2013 r. oraz w przekładach: zeznań skarżącej w dniu 17 maja 2013 r. – odpowiedź na pytanie nr 6 do 8, i zeznań skarżącego w dniu 27 czerwca 2013 r. – odpowiedź na pytanie nr 21.
Działanie, którym wykazał się adwokat Krzysztof Gularowski jest działaniem przeciwko mocodawcy, jest rażącym naruszeniem udzielenia pomocy prawnej przez adwokata i pełnomocnika. Jest to działanie bezprawne, sprzeczne z zasadami zaufania i uczciwości, swoim działaniem wykazał, że obrona interesów skarżących to dla adwokata pojęcie obce. Oceniając zgromadzony w sprawie materiał dowodowy, nie sposób nie dostrzec, za adwokat Gularowski nie wywiązał się w sposób należyty z przyjętego na siebie zobowiązania, dopuścił się działania nacechowanego brakiem należytej staranności przy wykonywaniu obowiązków pełnomocnika, rażących zaniedbań i bezprawnego zachowania.
Okoliczności, za które adwokat odpowiada, to jego własne działania i zaniechania, noszące znamiona winy. Zachowanie bezprawne to również takie, które narusza zasady współżycia społecznego, minimum powszechnie przyjmowanych zasad poprawności i uczciwości w relacjach z innymi osobami.
Skarżący wiedzą, że adwokat nie odpowiada za efekt, nie może obiecać klientowi wygrania procesu – po prostu nie wolno mu tego czynić, ale wiedza, że adwokat odpowiada za staranne działanie.
Skarżący nie oczekiwali od adwokata wróżenia z fusów, czy z lania wosku, co tak samo jest pewne jak obietnica wygrania procesu.
Pełnomocnictwo procesowe udzielone zostało adwokatowi po to, żeby rzetelnie prowadził proces, obdarzając go najwyższym zaufaniem jako profesjonalistę. Zeznania skarżących poparte licznymi dowodami z dokumentów wykazują, że adwokat będąc pełnomocnikiem pozwanych – skarżących w sprawie SR w Kołobrzegu IC 403/09 nie czuwał należycie nad biegiem sprawy, nie brał udziału w posiedzeniu sądu w sprawie, kłamliwie zapewniał, iż proces przebiega O.K., bez konsultacji z klientami zaniechał wniesienia powództwa wzajemnego. Pozbawionym logiki jest usiłowanie Zastępcy RD przypisania skarżącym, (pismo z 23 września 2013 r.), że za niepowodzenia przed sądem obciążają winą adwokata. Taki wniosek jest nie do wyciągnięcia z żadnego pisma skarżących od złożenia pierwszej skargi. Natomiast skarżący bezspornie obwiniają adwokata, że jako osoba zaufania publicznego, zawodowy prawnik, nadużył tego zaufania i dopuścił się rażących zaniedbań w wypełnieniu obowiązków wynikających ze zlecenia zastępstwa procesowego.
Brak rzeczowego odniesienia Zastępca RD w uzasadnieniu postanowienia o umorzeniu do dowodów i ich oceny: składanie fałszywych zeznań. Porównując wszystkie wyjaśnienia składane przez adwokata z dnia 26 czerwca 2012 r. do ORA w Koszalinie, 6 marca, i 21 marca 2013 r. do ORA w Szczecinie oraz zeznania adwokata z dnia 6 czerwca 2013 r.. należy wyciągnąć jednoznaczny wniosek ze są niespójne, a zatem zarzut składania fałszywych zeznań jest uzasadniony.
Zatem jak wykazano powyżej stan faktyczny bezspornie wyczerpuje aż zanadto dyspozycje obrazy przepisu art. 80 Prawa o adwokaturze w związku z naruszeniem Zbioru Zasad Etyki Adwokackiej i Godności Zawodu.
O zauważonych nieprawidłowościach w postępowaniu prowadzonym przez Zastępcę RD skarżący informowali 18 kwietnia 2013 r., 21 maja – wnioskowanie o nadzór nad postępowaniem z ramienia NRA, 21 czerwca, 3 lipca, 15 września i 2 grudnia. Brak reakcji władz Naczelnej Rady Adwokackiej doprowadził do absurdu.
Zarzuty dla Zastępcy RD ORA w Szczecinie.
Regulamin RD:
§ 3 Rzecznik dyscyplinarny w zakresie ścigania przewinień dyscyplinarnych kieruje się przepisami ustawy (Prawo o adwokaturze), regulaminów i uchwał Naczelnej Rady Adwokackiej a w sprawach nieuregulowanych w ustawie w zakresie postępowania dyscyplinarnego stosuje odpowiednio przepisy Kodeksu postępowania karnego.
Stosownie do art. 147 § 1 k.p.k. skarżący przyjmują, że ponieważ przebieg czynności protokołowanych – zarówno zeznań skarżącej 17 maja 2013 r. jak i zeznań skarżącego 27 czerwca 2013 r. w sprawie, zostały utrwalone również za pomocą urządzenia rejestrującego dźwięk, to zgodnie z § 3 tegoż art. zostały wykonane przekłady obu zapisów, które stały się załącznikami do protokołu. Wniosek o „stenogram” (winno być przekład – błąd pisarski) skarżącej 20 maja i sprostowanie protokołów z 4 lipca.
§ 9 Dochodzenie dyscyplinarne polega na wszechstronnym zbadaniu okoliczności sprawy
§ 11.1. Po powzięciu wiadomości wskazujących na popełnienie przewinienia rzecznik może dokonać czynności sprawdzających a następnie, najpóźniej w ciągu 30 dni od powzięcia wiadomości, wydać postanowienie o wszczęciu i prowadzeniu dochodzenia dyscyplinarnego, lub odmowie wszczęcia dochodzenia albo skierowaniu wniosku o ukaranie do dziekana Okręgowej Rady Adwokackiej.
§ 20 Jeżeli w toku dochodzenia zajdzie potrzeba dokonania licznych czynności lub konieczność przeprowadzenia niektórych z tych czynności poza obszarem izby, jak również gdy istnieją inne przeszkody uniemożliwiające ukończenie dochodzenia w ciągu 3 miesięcy, zastępca rzecznika składa rzecznikowi uzasadniony pisemny wniosek o przedłużenie terminu wraz z aktami dochodzenia. Wniosek powinien być złożony w takim czasie, by przed upływem 3 miesięcy od wszczęcia dochodzenia można go było przedstawić radzie adwokackiej w celu uzyskania jej zgody na przedłużenie terminu. Odpis wniosku załącza się do akt sprawy.
Zastępca RD dopuściła się rażącego uchybienia terminów, (12 miesięcy), podczas prowadzenia postępowania w sprawie adwokata Gularowskiego.
§ 12.1. Obwiniony i jego obrońca oraz pokrzywdzony i jego pełnomocnik może przeglądać akta sprawy oraz zgłaszać wnioski dowodowe i wnioski o dokonanie czynności dochodzenia w każdym jego stadium.
Art. 170. § 3. k.p.k. – oddalenie wniosku dowodowego następuje w formie postanowienia. Skarżący nie otrzymali kopii postanowienia o oddaleniu któregokolwiek wniosku dowodowego. Ostatni raz akta zostały udostępnione skarżącej do wglądu 9 września 2013 r. akta sprawy nie zawierały żadnego postanowienia o odrzuceniu jakiegokolwiek wniosku dowodowego skarżących. Złożony wniosek o wgląd do akt sprawy 26 listopada został oddalony.
2. Na wniosek obwinionego jego obrońca, na wniosek pokrzywdzonego jego pełnomocnik mogą być obecni przy składaniu wyjaśnień lub zeznań.
Odrzucony wniosek z 24 czerwca o udział w przesłuchaniu skarżącego, brak poinformowania skarżącej o zmianie terminu przesłuchania świadków wobec wnioskowania 18 czerwca o udział w tej czynności, odmowa udostępnienia wglądu do akt sprawy wnioskowane 27 marca (wnioskowane telefonicznie 25 marca), udostępnienie kopii protokołu z zeznań adwokata wnioskowane 7 czerwca otrzymane dopiero 18 czerwca, kopie wyjaśnień adwokata z 6 marca wnioskowane 8, 12 i 18 marca, otrzymane 27 marca, co w porównaniu z zarządzeniem Zastępcy RD z 25 lutego o doręczeniu adwokatowi wyjaśnień skarżących z dnia 1 marca jest zaprzeczeniem równych praw skarżących i adwokata, są kolejnymi dowodami na potwierdzenie naruszenia zasady obiektywizmu i uzasadnia wątpliwości co do sposobu oceny działalności adwokata. Wnioskowane 4 lipca sprostowanie protokołu z zeznań obu skarżących – odmowa 27 listopada z powodu niewykazania nieścisłości i opuszczeń. Błędne uzasadnienie. Wystarczy przeczytać wniosek skarżących.
wnioski dowodowe z: 27 kwietnia 2012, 1 marca, 4 marca, 4 kwietnia, 20 maja o „stenogram” (winno być: przekład zapisu dźwięku, pomyłka pisarska), 21 maja z monitoringu sądu, 4 lipca sprostowanie zeznań, 10 lipca o odrzucenie zeznań biegłej, 15 września o informacje w sprawie sprostowania protokołów,
Kodeks etyki adwokackiej
§ 5 Każdy adwokat obowiązany jest współdziałać w przestrzeganiu przez członków adwokatury zasad etyki adwokackiej i strzeżeniu godności zawodu. Jest uprawniony do zwrócenia uwagi koledze naruszającemu powyższe zasady. Skarżących interesuje, jaka będzie reakcja władz adwokatury w stosunku do Zastępcy RD w związku z zarzutami odnośnie przeprowadzonego postępowania zakończonego umorzeniem.
Prawo o adwokaturze
Art. 95l. 1. Koszty postępowania dyscyplinarnego stanowią wszelkie wydatki poniesione w związku z tym postępowaniem.
2. Koszty postępowania ponosi obwiniony w razie skazania, a w pozostałych wypadkach izba adwokacka.
Zatem bezpodstawne było wezwanie Zastępcy RD z dnia 23 maja o wpłacenie zaliczki na poczet kosztów tłumacza przysięgłego.
Stosownie do art. 147 § 1 k.p.k. skarżący przyjmują, że ponieważ przebieg czynności protokołowanych – zarówno zeznań skarżącej w dniu 17 maja 2013 r. jak i zeznań skarżącego w dniu 27 czerwca 2013 r. w sprawie, zostały utrwalone również za pomocą urządzenia rejestrującego dźwięk, to zgodnie z § 3 tegoż art. zostały wykonane przekłady obu zapisów, które stały się załącznikami do protokołu. Wniosek o stenogram mój 20 maja i sprostowanie protokolow z 4 lipca.
Decydujące są również przyczyny, które spowodowały uchybienia. Zastępca Rzecznika Dyscyplinarnego nie wzięła pod uwagę przede wszystkim wyjątkowo dużego napięcie złej woli adwokata oraz znaczną szkodliwość działania obwinionego. W przedmiotowym postępowaniu należało również odpowiedzieć na pytanie, jakie skutki prawne wywołało zaniechanie pełnomocnika skarżących.
Adwokat nie popełnił błędu mającego wpływ na treść rozstrzygnięcia sądu.
Takie stwierdzenie w świetle całego materiału dowodowego przedstawionego przez skarżących oraz ich zeznań pod groźbą odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych zeznań upoważnia do stwierdzenia, że przyjęta przez Zastępcę RD linia obrony adwokata – kolegi przed odpowiedzialnością dyscyplinarną bazuje na tym, że nie robiąc nic, nie można popełnić błędu. To dość wysublimowana forma dowodzenia braku winy adwokata.
Jakiego tym razem adwokaci użyją fortelu, żeby mec. Krzysztofa Gularowskiego uwolnić od odpowiedzialności za rażące naruszenie Zasad Etyki Adwokackiej i Prawa o adwokaturze. Odpowiedź jest banalnie prosta; sprawie trzeba ukręcić łeb, zamataczyć, a skarżącym pokazać ich miejsce w szeregu. Zastępca RD popełniła kolejny błąd, nie doceniła determinacji skarżących.
Skarżący dokonując oceny całokształtu postępowania wyjaśniającego zasadnie stwierdzają, że prowadząca postępowanie Zastępca RD adw. Joanna Podwójci zlekceważyła dowody, złamała podstawowe zasady rzetelnej i bezstronnej oceny i analizy wybiorczej zebranego materiału dowodowego przez pominięcie dowodów istotnych dla sprawy i dokonała oceny i analizy dowolnej, naruszyła zasadę obiektywizmu i zasadę swobodnej oceny dowodów z uwzględnieniem zasad prawidłowego rozumowania oraz wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego. Swobodnej nie znaczy dowolnej, co dyskredytuje Zastępcę jako prowadzącą rzetelne postępowanie wyjaśniające z naszej skargi na adwokata. Jest zaprzeczeniem zapewnienia Zastępcy o równych prawach.
W ocenie skarżących Zastępca RD dokonuje dokładnej analizy wybiorczej i dowolnej protokołów i pism oraz wniosków dowodowych i dowodów złożonych w sprawie by poprzeć swoje nieprawdziwe teorie i uprawdopodobnić założony cel: zdjąć z mec. Gularowskiego odium nierzetelnego adwokata, uwolnić od zarzutu nicnierobienia.
Brak rzeczowego odniesienia Zastępca RD w uzasadnieniu postanowienia o umorzeniu do dowodów i ich oceny zastąpiła ograniczeniem się do nonsensownych ocen i kalumnii na temat skarżących, co upoważnia skarżących do subtelnych dygresji.
Wykazane błędy Zastępcy RD w przedmiotowym postępowaniu świadczą o naruszeniu Regulaminu działania Rzecznika Dyscyplinarnego, Kodeksu Etyki Adwokackiej, Ustawy Prawo o adwokaturze i Kodeksu postępowania karnego, który w takich sytuacjach obowiązuje rzecznika,
W świetle przywołanych wyżej błędów popełnionych przy ocenie materiału dowodowego zebranego i przedstawionego w postępowaniu wyjaśniającym, prowadzonym definitywnie stronniczo przez Zastępcę Rzecznika Dyscyplinarnego ORA w Szczecinie, adw. Joannę Podwójci wnioskowanie skarżących o uchylenie postanowienia o umorzeniu w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpatrzenia w celu wydania postanowienia w oparciu o cały materiał dowodowy oraz weryfikację oceny zachowań adwokata jest jak najbardziej zasadne.
godne polecenia !!! dla przypomnienia o czym samemu się mówi, a samemu się zapomina …Adwokat Tomasz Jachowicz, wicedziekan Okręgowej Rady Adwokackiej w Poznaniu mówi o: – Kto się skarży i na co?
– Przede wszystkim klienci, którzy nie są zadowoleni z jakości świadczonych usług prawnych. Podłoże skarg jest bardzo zróżnicowane ale na pierwszy plan wysuwa się moim zdaniem nieznajomość zasad etyki zawodowej adwokata. Wiąże to się z tym, że po wielokrotnych nowelizacjach przepisów o adwokaturze, na listę adwokatów wpisało się wielu prawników, którzy nigdy nie byli szkoleni odnośnie zasad zawodowej etyki. Ze „Zbiorem Zasad Etyki i Godności Zawodu” osoby te pierwszy kontakt miały dopiero w postępowaniu dyscyplinarnym. http://www.poprawny.pl/index.php?itemid=885&catid=8